| |||
link. enlace http://mundodesalvora.blogspot.com http://mundoillainsuinamicaelarons.blogspot.com http://omundodeonsrepublicaindependentedomar.blogspot.com ,LITERATURA É UN MUNDO MARAVILLOSO. A POESÍA E A PARTE DA LITERATURA MENOS LIDA. DESCUBRE, ATRAVESO, DO UNIVERSO POÉTICO E MIRA O MUNDO CONTANDO A REALIDADE CUNHA LINGOAXE ATEIGADA DE BELEZA. BELEZA UN CONCEPTO UNIVERSAL, CON DÓUS POLOS: BELEZA INTERIOR E BELEZA EXTERIOR. A IMAXE NON É O MESMO QUE O CONCETO DA BELEZA.
miércoles, 13 de agosto de 2008
AMOR AO PLANETA AZUL
POR TODOS NÓS, MELLOR
|
ULA BRÚXULA?
Pontevedra, ao 8 de marzo de 2008.
ULA BRÚXULA?
Érguete do teu sono esquencido,
amada liberdade,
Érguete da constante mentira
verdade constante e efímera.
meu bon amigo, afirmo
que a verdade é efímera,
unha constante fervenza
de ocultas mentiras,
que de canto en vez
amosan a hipocresía constante
da verdade disfrazada
por un cúmulo de froitos convintes
por decreto lei.
Os escearios están ateigados
de excelentes actores
namentras o senso verosimil
é convertido na desidia constante.
Parece coma se todo
for, a unha nada constante.
Parece que a verdade
for a coma un barco
que o rumbo perdera,
no meio da tormenta absurda
das palabras valeiras e hocas;
daquelas mentiras
que firen dabondo e constamente.
Coma atopar o rumbo,
amada brúxula
coma atopar o Norte
no meio da constante
dimensión absurda
da palabra deformada.
Ula roseira dos ventos?
Ula beleza dun piñeiro?
Ula beleza azul e brilante
dos ceos do verán diurno e nocturno?
Como amar ao que me fire?
Como esquencer a dor que produce
a inmensa insesatez
da mentira constante?
Verbas que o vento leva,
dade o sentido exacto
a unha existencia absurda,
de odio constante
de tolos armados
de pistolas asasinas.
Dalle a forza ao vento ceibo
para que se afaga
a un xeito de vivir armónico,
Marchen palabras descafilicativas
veñan a ofrecernos amor constante
con absoluto agarimo.
Imos camiño do vento de Norte,
que agarime as nosas facianas
de fonda frescura.
Amamos a liberdade constante
condenamos a mentira,
condenamos o insulto constante,
loitamos pola paz continúa,
porque somos seres ceivos,
que día a día,
facemos máis grande
o noso espazo de amor.
O noso cor permanece aberto
a liberdade constante.
Condenamos todo tipo de violenza,
muller violentada,
muller violada,
muller asasinada,
ata que punto a tolemia e o odio,
convertiron aos homes espantasos
en tremendos asasinos
das súas víctimas?
A tristura medra no mundo da irracionalidade
e mundos ateigados de odio as voces
da tremenda tolemia.
Ula brúxula constante,
meu caro amigo?
Porque xa non sei, meu amor,
se te odio tanto
ou ámoche dabondo.
Nunca perderei
a esperanza,
e xurdir con toda a miña forza
dun mundo torpe, tolo e sen senso.
Ula brúxula, meu amigo?
Miguel Dubois.
ULA BRÚXULA?
Érguete do teu sono esquencido,
amada liberdade,
Érguete da constante mentira
verdade constante e efímera.
meu bon amigo, afirmo
que a verdade é efímera,
unha constante fervenza
de ocultas mentiras,
que de canto en vez
amosan a hipocresía constante
da verdade disfrazada
por un cúmulo de froitos convintes
por decreto lei.
Os escearios están ateigados
de excelentes actores
namentras o senso verosimil
é convertido na desidia constante.
Parece coma se todo
for, a unha nada constante.
Parece que a verdade
for a coma un barco
que o rumbo perdera,
no meio da tormenta absurda
das palabras valeiras e hocas;
daquelas mentiras
que firen dabondo e constamente.
Coma atopar o rumbo,
amada brúxula
coma atopar o Norte
no meio da constante
dimensión absurda
da palabra deformada.
Ula roseira dos ventos?
Ula beleza dun piñeiro?
Ula beleza azul e brilante
dos ceos do verán diurno e nocturno?
Como amar ao que me fire?
Como esquencer a dor que produce
a inmensa insesatez
da mentira constante?
Verbas que o vento leva,
dade o sentido exacto
a unha existencia absurda,
de odio constante
de tolos armados
de pistolas asasinas.
Dalle a forza ao vento ceibo
para que se afaga
a un xeito de vivir armónico,
Marchen palabras descafilicativas
veñan a ofrecernos amor constante
con absoluto agarimo.
Imos camiño do vento de Norte,
que agarime as nosas facianas
de fonda frescura.
Amamos a liberdade constante
condenamos a mentira,
condenamos o insulto constante,
loitamos pola paz continúa,
porque somos seres ceivos,
que día a día,
facemos máis grande
o noso espazo de amor.
O noso cor permanece aberto
a liberdade constante.
Condenamos todo tipo de violenza,
muller violentada,
muller violada,
muller asasinada,
ata que punto a tolemia e o odio,
convertiron aos homes espantasos
en tremendos asasinos
das súas víctimas?
A tristura medra no mundo da irracionalidade
e mundos ateigados de odio as voces
da tremenda tolemia.
Ula brúxula constante,
meu caro amigo?
Porque xa non sei, meu amor,
se te odio tanto
ou ámoche dabondo.
Nunca perderei
a esperanza,
e xurdir con toda a miña forza
dun mundo torpe, tolo e sen senso.
Ula brúxula, meu amigo?
Miguel Dubois.
DO NOT HATE ME. PLEASE BE QUITED
Pontevedra, 20th April 2008.
Do not hate me. Please be quieted.
Do not lose your heads,
with unfulfil thoughts
vain thoughts.
Make your own entire live ,
with all your sense of love.
I am the opposer violence's enemy.
I am the weapons' opposer.
Why do not think at the beginning to the day
with your fair ideas,
about the power of a kiss?
And why soldiers give up the Country
by the lost causes of mercilessly wars?
Give up guns,
give up hate,
keep on living
enjoy the sun shining,
and look quietly the red sunset
over the quiet Ocean.
Everything could be different,
with love,
and the desire of peace.
Do not kill your enemy,
your enemy, sometimes,
could be your perfect teacher.
and one day, perhaps,
and the end of all the possible ends,
we are going to live,
the joy of beauty.
and the dust of the deserts
could be the end
of lost and unseless causes.
Miguel Dubois.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)