AMOR E DOZURA É VIVIR
link. enlace http://mundodesalvora.blogspot.com http://mundoillainsuinamicaelarons.blogspot.com http://omundodeonsrepublicaindependentedomar.blogspot.com ,LITERATURA É UN MUNDO MARAVILLOSO. A POESÍA E A PARTE DA LITERATURA MENOS LIDA. DESCUBRE, ATRAVESO, DO UNIVERSO POÉTICO E MIRA O MUNDO CONTANDO A REALIDADE CUNHA LINGOAXE ATEIGADA DE BELEZA. BELEZA UN CONCEPTO UNIVERSAL, CON DÓUS POLOS: BELEZA INTERIOR E BELEZA EXTERIOR. A IMAXE NON É O MESMO QUE O CONCETO DA BELEZA.
domingo, 2 de diciembre de 2018
MENTIRA NA EXPRESIÓN DA FACIANA
AMOR E DOZURA É VIVIR
Pontevedra, ao 21 de xaneiro
de 2011
MENTIRA NA EXPRESIÓN DA
FACIANA
Fala a expresión do teu rostro desconfiado,
Fala o teu desprezo amosado
Falan as túas ganas de desconsiderame,
Falan as túas mentiras contadas,
Mais non falan as palbras que pronuncias
Mais non falan os teus inútiles actos articulatorias.
As túas verbas no son máis cun cálculo matemático
Carente de amor e humildade.
Miro a expresión da túa faciana desconcertante,
Miro os teus cambios de ánimo constantes,
Miro o teu comportamente desconcertante,
Como se tratara a un enfermo bipolar
Perdido no seu universo particular,
A miudo mesturas o branco có negro
Mais, despóis, de convivir contigo na extensión temporal,
Non adiviño a xulgarte e decirche quen eres.
Mírote e escoítote mais non sei que eres realmente.
As veces eres amigo, e, outras veces me ignoras
Coma se fora un becho extraño interplanetaria,
E entón, cando eu pregúntome:
Cando estan a me falar, que me din
Se non explican nada?
Resulta extraño a linguaxe indefinida
Resulta extraña a indenifinició da linguaxe falada.
Imos creando un Mundo absurdo e contrasolidario
Imos creando a verdade inexistente
Que vai camiñando paralelo a vida real.
Imos perdendo a vergoña,
Buscamos o egoísmo pesoal
E cada día imos sendo máis pobres de espíritu.
Non sabemos dar sen pedir nada a cambio.
Somentes a razón persoal ou grupal é valida.
Condenamos por automatismo,
Sen saber os feitos a xulgar,
Namentras a clase política
Esvara estrepitosamente,
Namentras, cada día a nosa pobreza xeral é máis grande.
As nosas nóminas son reducidas sen razón algunha
Xa somos un pouco máis pobres.
A miudo, pregúntome:
Como rematará o fin desta tolemia?
Admítense respostas, conclusións
Manolo, Ramón, Monte, José María, Fran, Antón, Mela
Mónica, Tito, Ana, José Angel e cantos nomes máis
Esta é unha chamada dun SOS.
Cómo será o derradeiro capítulo
Desta hesoria real, non exenta de perversión?
Miguel Dubois
Suscribirse a:
Entradas (Atom)