DELICIA CONTRA AMARGURA

Pontevedra, ao 2 de setembro de 2008


Imos para avante, con dabondo carga pesada.

Facemos a vida enteira no camiño cotián.

Días doces coma a marmelada doce,

Fanal do Rei e da Raíña.


Días amargos coma o zume do limón amarelo.


O pensamento viste de elegante color camuflado,


de camuflado vai o pensamente habitado,


e non di o que pensa, mágoa,


é entón cando as palabras pronunciadas


levan vestido de pantasma mintirán.


Habitan as mentiras enteiras,


o falso froito de pensamento amargo,


amargo de non apertar a vida enteira


coa forza debida e habida.



Fora falsos choros e laios de falsa queixume adverso e inútil


peito aberto a vida enteira,


alta a testa e fito a mirada comprida longa, rebelde e disidente



na falsedade dunha mirada traizoeira.



Visto de verdade enteira o pensamento enteiro



canto cancións de ledicia absoluta,



descubro o senso da fervenza feliz,



habito, sinto e toco.



Paso a vida enteira



vestido de sorriso diminuto



pero verdade enteira.



Atraveso os cruces dos camiños



polos camiños que a vida me di



e vivo dabondo e toco lene.



Sinto coma se henche



a vida enteira de ledicia pura.



Miguel Dubois.