Abre o día estival
Coa enorme potencia vital
Da luz solar.
Non me firas meus ollos azuis
Amado día.
Non violentes a dozura
Da pasada noite fermosa
Longa de amor ferinte.
Coma doce coitelos de amor
Meu querido abrente
Miña amada e querida muller
Durme sonos fermosos.
O abrente é senlleiro e tranquilo
Non espertes
A muller querida.
Que a túa luminosidade fonda
Alumee seu terno corazón ledo.
O Sol mañanceiro
Estala no seu fermoso brillar intenso
O día rebenta
O día nace
O día estala
De intensa fermosura.
Deixamos soterrado
Toda unha noite
De amor intenso
Meu intenso amor.
Digamos “bos días”
A luminosidade aberta
Pola forza da luz solar.
Nada é comparable
A fermosura deste amencer gratuíto e cotiá
Xa comezou o día
Xa soterramos a noite
Dende que o día naceo
Polo fermoso abrente.
Mais polo día enteiro
Tamén, te amarei
Porque pola noite enteira
Tamén te amei.
Miguel Dubois.
