TEMPORALIDADE

Todo lento e inútil, na distancia turbia.

Unha verdade a medias, unha mentira enteira

O latexo lento e desestructurado,

Dun ser sufrindo o tremendo sufrindo.

Non estou e me atopo,

La livianidade do tempo vivido,

Na filosófia inútil do absurdo.

Que tremendo debate entre,

A utilidad necesitada

E a inutilidade persistente.

Sufrir porque queren deixar

O mundo vivido

Desvanerse nun sono liviano.

E tremendo cargado de verdade inmensa.

Irase sen pedir permiso.


Miguel Dubois