Camiño sen presa,Pola vila mariñeira,
Ficando impresionado
Da beleza da bela paisaxe,
Antre o mundo mariñeiro,
E as lembranzas do turismo de verán.
Ábrese enteira a vila ao mundo luminoso,
Ao espertar da beleza do amencer.
Ondas baten con forza,
Nas pedras dos peiraos pétreos,
O mundo tranquili e beli,
Habita no ambente vilego
Dun día tranquilo na vila de Povoa de Varzim.
Beleza íntegra do mar aberto,
Escuma fonda branca da esperanza absoluta,
Dun futuro fondo e intenso, e esperanzador.
A Vila é fermosa,
As lembranzas baten coin toda a súa forza consistente
Na memoria pasado e querida,
Lembranza de edificios denantes habitados,
Polo que agora escrebe
O íntegro mundo da lembranza.
As prazas están fermosas,
E a cotidianinade, parece que non muduo,
Aínda que si que o fixo.
Pero, sempre, no mundo "avanzando"
Ou dando pasos atrás,
Sempre movéndose
Der xeito satisfactorio
Ou dando paus de cego que cree mirar
O que non mira.
Beleza do pobo máxico
Beleza dun tempo inexistente.
MIGUEL DUBOIS
