AMOR E DOZURA É VIVIR
Ardán, Marín ao 4 de novembro de 2008
Asumo o que son,
Sendo o que sou,
Sendo eu,
O tempo habitado
De longos días lediciosos,
De longos días perdidos,
Antre o tempo perdido
Sen tempo, nulidade pura,
Palabra abstracta,
Interrogante ou palabra exacta,
Matemática da palbra absursda,
Cargada de intencións inútiles
No medio da vida vivida,
Nos lugares diferentes
Nos extremos das palabras malintencionadas.
Asumo o verbo asumido,
Sendo o que son:
Grande ou pequeno.
Perverso ou favorable.
Son eu, somentes, eu,
Este espazo vital andante
Ou descansando na fidelidade,
Ao amor encantado
Con embruxo decidido,
Que se achega ao meu ser enteiro,
Nas lúas perdidas dos veráns Atlánticos,
Rias Baixas ou Rías Altas,
Por testemuñas marítimas,
Dos versos adicados,
Aos capitáns das embarcacións,
Que atravesan as Terras de Fisterra.
Son eu, enteiro ou que eu son
Cáseque nada sou sento
O que eu son.
Miguel Dubois
