IILA FERMOSA E A VIDA

A ILLA FERMOSA E A VIDA                                            Pontevedra, ao 07/11/2008                   ILLA  FERMOSA E  A VIDA Amado ser humano, Canto che quero, amado ser humano. Vivo no Mundo para tí. Home multiracial Muller igoal, Habita o Mundo para querelo e amalo. Estoura o medo contido, Ábrese enteira a potente libertade, Somos as naves belas Que navegan nos mares libres, O vento con toda  a súa forza, Hincha con todo seu poder As brancas velas, simbolos pacifistas, Que nos conducen as Illas Doces, Cargadas de  sucres brancos e castañas, De froitas fermosas, e sabrosas. Chegaremos ao Porto Fermoso E alí nos acollerán os habitantes pacíficos, Aqueles que non coñecen as absurdas guerras inútiles, Porque en Illa Fermosa viviremos con  todo  o noso amor enteiro Para o amor enteiro. Dádenos a paz roubada, Disfrutaremos da paz conquistada. En Illa Fermosa a guerra, como palabra, Entra dentro do vocabulario prohibitivo. Illa Fermosa énchese enteira de amor puro, O odio absurdo é outra palabra prohibitiva, Queremos amar, enteiramente, Aos nosos seres semellantes. Que é o Mundo enteiro carente Do amor máis puro e delicioso. Que é o Mundo se non te teño a tí, meu amor querido. Cando ti non estás nas miñas mañás, Os abrentes parécenme escuros e carentes de vida. Canto ti estás, meu amor  querido, Os amenceres son abertos puntos luminosos E  cheos do sentido máis plácido  e vital. Que aventura máis fermosa É vivir por tí e para  tí. Máis en Illa Fermosa, Todo asemella a un paradiso máximo. Un Mundo de amor No que a verba sen amor é máis cá un sacrilexio puro. Habito para amar, Amo para vivir. Estou vivo porque vivo para vivir, afortunadamente, A vida enteira que quero desexar.                    Miguel     Dubois.