INFAMIA

Para no exceso verbal,


Na absurda perda temporal


De crear o que é unha máis das

tontas mentiras.


Edificadores de verdade falsas,


Inventores da mentira necia

e nociva.

Mentes vengativas,


alimentados polos entimentos

baixos,

Persóas que non admiten o

debate plural,

Que se pensas distinto,

Eres feito nun personaxe alleo

A unha comunidade a que

sempre

Debes pertencer.

A vinganza premetida

É unha torpeza total,

Que amosa a mínina madurez

intelectual.

Unha vez feita a inútil condea,

Unha vez xulgados os supostos

feitos,

A persóa é condeada

A infamia máis absoluta

Sendo iñocente ou culpable.


En cuestón é ese determinado

persoeiro

Polo que a partires de agora,


Será sempre culpable


Aínda que fora presunto

iñocente.

Porque aínda en este estado de

sentencia,

Repito: en esa específica

persóa,

froito é da infamia mintireira.

Miguel Dubois