Pontevedra, ao 20 de novembro de 2008.
Vida querida vida enteira,
Pasas rápida e avanzas en silencio, queda e persuasiva.
Vas deixando atrás un mundo enteiro de perfectas lembranzas.
Queimas o tempo lento, avanzas pedindo máis tempo o tempo,
As avenidas longas, e as rúas estreitas,
Fican na fisonomía da paisaxe permanente,
E nós seguimos na percura de máis tempo.
Tempo que esgota ao tempo,
Días que suman anos enteiros,
Unha vida enteira as bóas lembranzas
O tempo silencioso
Os días de troula e risa continúa.
A vida pasa e pasa
E fica fría a pedra granítica.
MIGUEL DUBOIS
