Pontevedra, ao 8 de setembro de 2008
Habito no mundo enteiro
Para habitalo enteiro.
Habito en ti enteira,
Para posuir teu amor enteiro.
Habito e vivo, contra vento e maré.
Habito no mundo porque estou no mundo enteiro.
Para habitalo enteiro.
En cada segundo
En cada intre perdido
No habitáculo do tempo tremendo.
Estou eiquí para quererte tanto,
E perdelas horas enteiras nos teus beizos amorosas.
Habito no mundo enteiro
Para estar máis perto de tí,
Da quentura e da chama do amor aceso.
Que lento serán de amor me asulaga
A rente da calor reverenciada.
Ouh amor de amores
de tódolos amores concretos e abstractos
As noites mouras,
Convírtense en días de plena luz
Débome a túa fermosura permanente.
Débome a tí enteira no enteiro mundo, concreto e abstracto.
Miguel Dubois.
lunes, 8 de septiembre de 2008
CANTIGA PARA AMAR E ODIAR
Pontevedra, ao 8 de setembro de 2008
Anuncio despacio o paso do tempo lento,
Habito, sempre, o espazo correspondente,
Medito, fondamente, o fondo do meu principio de meu ser e do meu
estar.
Son e estou para ser e estar o que quero ser e estar.
Respeto o espazo alleo,
A palabra que despide amor constante.
Sempre rexeito, constanmete,
O odio ao que detesto.
As inxustizas habitan en mundos despiadados
E as liberdades máis elementáis son violadas,
A xeito de constante traición.
De que mala palabra vestirás hoxe
A túa lingua de serpe bárbara.
De que xeito crabarás coitelos mentiráns polas costas.
Mais eu estou tranquilo,
Namentras creo no amor aceso.
Miguel Dubois.
Anuncio despacio o paso do tempo lento,
Habito, sempre, o espazo correspondente,
Medito, fondamente, o fondo do meu principio de meu ser e do meu
estar.
Son e estou para ser e estar o que quero ser e estar.
Respeto o espazo alleo,
A palabra que despide amor constante.
Sempre rexeito, constanmete,
O odio ao que detesto.
As inxustizas habitan en mundos despiadados
E as liberdades máis elementáis son violadas,
A xeito de constante traición.
De que mala palabra vestirás hoxe
A túa lingua de serpe bárbara.
De que xeito crabarás coitelos mentiráns polas costas.
Mais eu estou tranquilo,
Namentras creo no amor aceso.
Miguel Dubois.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)