Happy face, Mr Wilde
REFLEXIÓNS SOBRE O AMOR.
A palabra AMOR, tedémolo, sempre a idealizada. O AMOR, como tal é UN ACTO PERFECTO DE ENTREGA AO OUTRO. Supoño que o que ama, cólmase do máis fermosos dos sentimentos. AMAR, non é, somentes, AMAR, a muller que contigo comparte o teu corpo e a túa psique. A convivenza das psiques son fenómenos máis complexos, e o acto de AMAR, moitos veces, leva implícito o acto de nada recibir nada a cambio. O AMOR, penso eu, que debe ser un acto desinteresado, un acto altruista, é un acto de amor. O AMOR, é o xerador de múltiples pasións, pasións que, as veces, entran en conflicto, na que o instito do ser humano pode COA ARTE DE AMAR. Neste caso, dá a impresión que A ARTE de AMAR, desaparece porque os conflictos da psique chocan. Coido que o amor, debería ser un acto permanente, pero é moi difícil que o AMOR, sexa para sempre. Eu, cando era máis xove, era partidario da filosofía de JEAN JACQUES ROUSSEAU, pero có paso do tempo, vaste desenganado,e vas mirando que eres un ser "utilizado" e presa dos sentimentos doutros seres humanas; é coma se foras "secuestrado" como ser humano e es víctima de baixas paixóns doutros homes e mulleres, es froito do secuestro da túa autonomía persaol. Todo o que estou a decir, sucede na vida cotiá, facendo das conductas sociáis elementos complexos, que poderían se o máis fermosas posibles. Conesto de ROSSEAU, paso a filosofía HOBBES. Parece que, sempre, no meu caso estóu xogando aos estremos. Parece coma se a balanza do equilibrio fora unha teoría "absurda", mais é moi difícil convivir sen "equilibrio". Non é xusto facer uso da denominación, por exemplo, o exceso dialéctico, tratando de "asoballar" a unha terceira persóa. Na vida cotiá é fundamental a HUMILDADE, o desinflar ese EGO ABSURDO, que non fai máis que dano. Se eu deixo de insuflar o MEU MUNDO INTERIOR, á cando podo adequuerir a HUMILDADE. O mundo das PALABRAS HOCAS E VALEIRAS, son unha perda de tempo, porque non dí nada ou procuran crear "confusión". Debemos facer UN MUNDO DOADO, un mundo sen complicacións, e nos tempos actuáis facer uso da FILOSOFÍA do PRAGMATISCO.
Sempre me impresionóu a seguite frase de Xesús: AMARÁS AO PRÓXIMO COMO A TI MESMO. Se pasamos a desglosamos esta frase maravillosa, chegaremos a conclusión de que para AMAR AO PRÓXIMO, PRIMEIRO TE TES QUE AMAR A TI MESMO. Se non tes AUTOESTIMA, estás "perdidiño".
É imposible vivir sen AMOR, máis o AMOR, témolo que alimentalo, porque a igual que os homes , mulleres e animáis morren, por eso estamos, totalmente, comprometidos coa palabra AMOR.
ROUSSEAU..o home é bon por natureza
MIGUEL DUBOIS . HOBBES,......o home é malo por natureza
