A FINA CASALDERREY

AMOR E DOZURA É VIVIR Pontevedra ao 31 de Decembro de 2.021. A FINA CASALDERREY. VIDA DA VIDA Un día da vida Pasa voando, Coma un paxaro Ceibo que Peteirou Os aramios da gaiola. Un ano estirado Tempo consumido, Consumido para O ben ou conducido, Para o mal, mal parido Tempo, tempo do Descontento, Do prantiño E do desconsolo Outono da vida, Chan de follas mortas Quedamos a vida Amarrados Cando se pensa A ben pensar. Mal Penso de ti das tus Verbas irreverentes, continuas e lineáis, Unha liña recta Inacabable, Un castigo Progresivo, Que non para O parado, que para O curso da vida, Que sobe e baixa. A vida que viaxa En vagón de primeira Clase, ou peregrino de Pérdidas estradas, Camiños do fin do Mundo Fisterra, A morte programada, A derradeira Chamada, Vai indo, A éxito escolleis desfacer O descrito. Os días De diario son mais Levadeiros De construir días Livianos de ventó Cabalo invisible, Do ar en movemento Refresca de lentas Labazadas sonoras, e a lentitude Faise un berro Constante. Entra o poeta Que soña desperto Recita versos A uns figura De vídro Transparente Se de transparenta Que alimenta os Pulmons que van Limpiándose ao suspirar Fonda mente, E comprender o froito, De vivir axeito Porque quería vivir A vida plenamente. Miguel Dubois. Https://lecturadecisiva.Word Press.com