AMOR E DOZURA É VIVIR Terras de Marín o 15 de decembro de 2009.
EXISTENCIA, VIDA E CAMIÑO
O mundo é un grande esperanza,
Habitado se soños partidos,
Habitado de sorrisos abertos,
Ao mundo que espera,
E que non desespera,
Sempre esperando.
O mundo é unha bola azul semiderrubada
De esperanzas azules perdias.
O Mundo é un barco a deriba,
O Mundo é un salvavidas de esperanza continua.
Mundos da esperanza,
Mundos desesperados doutros mundos partidos.
O berro desesperado derruba o silencio murcho
Da mañá fría. Espero e non desasosego,
A derradeira palabra espida.
As campás torpes da catedral pétrea,
Non deixan de repinicar.
As afiadas torres
Dirixen o seu camiño longo,
De cara a un ceo zul e branco.
A maña está fría e torpe
Namentras a branca neve
Non me deixa albiscar
O camino que aínda
Non andiven por hoxe.
A vida segue
Mostrando entradas con la etiqueta VIDA E CAMIÑO--POESÍA POR MIGUEL DUBOIS--. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta VIDA E CAMIÑO--POESÍA POR MIGUEL DUBOIS--. Mostrar todas las entradas
martes, 15 de diciembre de 2009
Suscribirse a:
Entradas (Atom)