PENSAMENTO

Ardán, Marín ao 11 de novembro de 2008



Déixome levar, sempre, a modo,

Constantemente, ledamente.

Asumo a palabra recibida,

Plantexo a maneira de vivir queda.

Plantexo o atoparme có que son,

Sen artificios aburdos,

Sen mentiras concretas e abstactas.

Plantexo a vida como é

Como vivir vivindo e tocando a lus existente.

Derramart derrramo toda a ledicia necesaria.

Son a vida constante que camiña atraveso do tempo querido,

E amo tanto, porque non podo vivir sen a forza de amar, constantemente.

E, poucquiño a pouco rempemos os silencios absurdos

E enchemos a oquedad das palabras.


MIGUEL DUBOIS