O Mundo de Fisterra,
É unha porta máis aberta ao mundo ceibo,
Nel podes comprobar como son,
Os sentimentos dun poeta descoñecido,
Afortunadamente.
De que vale a pantalla externa
Do que eu son?
De que me vale o folklore absurdo,
Dos falsos andamiaxes da absurda farándula?
O Mundo de Fisterra é unha fiestra máis
Aberta ao mundo de par en par.
Temos días de combate constante,
No que o Océano de Fisterra
Está bravo,
E nel danse absurdas batallas marítimas
No que o vencedor é aquel que honra a xustiza.
No Mundo de Fisterra,
Pódense descubrir Micromundos útiles,
Que te axudan a resisitir
Os combates inxustos
De maneira doada e lene
E sen absurdos labirintos
Que non son máis que absurdos
Xogos de palabras inútiles.
Nesta Mundo de Fisterra,
Temos días de sol grande e fermoso.
Sentámonos os dous na beira dos cantiles de Fisterra,
E observamos que non é o Fin do Mundo,
Pola contra é todo un espectáculo de beleza natural,
Linguaxe de ondas brancas erguetas,
E ventos de tódolos ventos da ledicia.
Que fermosura inmensa habita No Mundo de Fisterra.
Miguel Dubois.
No hay comentarios:
Publicar un comentario