Mostrando entradas con la etiqueta POESÍA POR MIGUEL DUBOIS CAMPO DA VERDADE. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta POESÍA POR MIGUEL DUBOIS CAMPO DA VERDADE. Mostrar todas las entradas

domingo, 21 de septiembre de 2008

CAMPO DA VERDADE

Érguete enteiro con toda a túa forza característica


Non bascules na absurda do medo imposible


Habita , sempre, en tí mesmo,


Non habites no mundo alleo,


Non roubes a palabra perfecta,


Non acales o marmurio das augas dun río belo e fermoso.


Admite que es como ti es


Nen máis ne menos,


Nen gran de home,


Nen home pequeno.


Son o tempo que me toque vivir no tempo,


Son eu, pero si diferente a tí,


Cada un de nós é un mundo diferente,


Debémonos o mutuo respeto e amor consistente.


É por eso que condéo os absurdos de calquera tipo de absurda violenza.


Gústame habitar e querer quero habitar na paz asumida,


Que, día a día, me pide a paz conmigo e a paz cós demáis,


Que absurda linguaxe


De parolas absurdas,


Queiman os fins dos días


En fermosas postas de sol fermosas.


Habito para vivir a vida


Enteira a ela me entrego e me debo,


Con xustiza enteira


Non con falsas promesas


De absurda esperanza.


Habito a vida enteira,


Para atoparme nela


Consumila racionalmente


Asumir a xustiza coma comportamento cotiá.


Que sen sentido habitar as palabras ingratas


As que non aporta unha "cachiño" de amor .






Miguel Dubois