Mostrando entradas con la etiqueta POESÍA POR MIGUEL DUBOIS VELENO MORTAL. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta POESÍA POR MIGUEL DUBOIS VELENO MORTAL. Mostrar todas las entradas

sábado, 6 de diciembre de 2008

VELENO MORTAL

AMOR E DOZURA É VIVIR


Fecha: 05/12/2008 22:12:34
Asunto: Reenviar: VELENO MORTAL
 

 
Pontevedra, ao 5 de decembro de 2008.
 
 
 
VELENO  MORTAL
 
 
 
Sentirme, totalmente, ceibe,
 
A pesar da filosofía do tremondo absurdo,
 
Pera inútil do fermoso tempo.
 
Dinme de conta, sen remedialo,
 
Que querían constuir a torpeza suprema,
 
Do ser humano falso,
 
Que pretende facerse falso e  suposto grande,
 
Por mor da inutilidade da tremenda mentira.
 
 
Ser humano en contra de se mesmo,
 
Que non ocupas o espazo habitable,
 
Que entras no mundo allí
 
Non te pertece, nuc¡nca,
 
Sen correspondente ao dereito a facelo.
 
Entra en tí mesmo,
 
Asume a túa verdade,
 
Asume o que non che gusta de tí,
 
Admite a parte que che doé
 
E proxectas, absurdamente,
 
Naqueles que  non  te pertencen
 
Ao teu mundo estremecedor,
 
Carente de senso común,
 
Ou integridade fonda.
 
 
Non digo que avances,
 
Avances coma a serpe verde e ingrata,
 
Que quere danar a un iñocente animal
 
Que pasta, tranquilamente,
 
A beira do Río Lindo.
 
Atacas sen previo aviso,
 
E fulminas có veleno mortal
 
Naquel no que non o merece.
 
O Río Lindo está fermoso,
 
Máis   a branca ovella,
 
Sofre coa dor que ti lle impuxeche.
 
Todo podería ser maravilloso,
 
Mais todo ficou no intento frustado,
 
Porque tiñas que largar o veleno mortal.
 
 
 
                            Miguel   Dubois.