AMOR E DOZURA É VIVIR

AMOR E DOZURA É VIVIR

MENTIRA NA EXPRESIÓN DA FACIANA

AMOR E DOZURA É VIVIR

Pontevedra, ao 21 de xaneiro de 2011

MENTIRA NA EXPRESIÓN DA FACIANA

Fala a expresión do teu rostro desconfiado,

Fala o teu desprezo amosado

Falan as túas ganas de desconsiderame,

Falan as túas mentiras contadas,

Mais non falan as palbras que pronuncias

Mais non falan os teus inútiles actos articulatorias.

As túas verbas no son máis cun cálculo matemático

Carente de amor e humildade.

Miro a expresión da túa faciana desconcertante,

Miro os teus cambios de ánimo constantes,

Miro o teu comportamente desconcertante,

Como se tratara a un enfermo bipolar

Perdido no seu universo particular,

A miudo mesturas o branco có negro

Mais, despóis, de convivir contigo na extensión temporal,

Non adiviño a xulgarte e decirche quen eres.

Mírote e escoítote mais non sei que eres realmente.

As veces eres amigo, e, outras veces me ignoras

Coma se fora un becho extraño interplanetaria,

E entón, cando eu pregúntome:

Cando estan a me falar, que me din

Se non explican nada?

Resulta extraño a linguaxe indefinida

Resulta extraña a indenifinició da linguaxe falada.

Imos creando un Mundo absurdo e contrasolidario

Imos creando a verdade inexistente

Que vai camiñando paralelo a vida real.

Imos perdendo a vergoña,

Buscamos o egoísmo pesoal

E cada día imos sendo máis pobres de espíritu.

Non sabemos dar sen pedir nada a cambio.

Somentes a razón persoal ou grupal é valida.

Condenamos por automatismo,

Sen saber os feitos a xulgar,

Namentras a clase política

Esvara estrepitosamente,

Namentras, cada día a nosa pobreza xeral é máis grande.

As nosas nóminas son reducidas sen razón algunha

Xa somos un pouco máis pobres.

A miudo, pregúntome:

Como rematará o fin desta tolemia?

Admítense respostas, conclusións

Manolo, Ramón, Monte, José María, Fran, Antón, Mela

Mónica, Tito, Ana, José Angel e cantos nomes máis

Esta é unha chamada dun SOS.

Cómo será o derradeiro capítulo

Desta hesoria real, non exenta de perversión?

Miguel Dubois

AMOR E DOZURA É VIVIR

AMOR E DOZURA É VIVIR

AMOR E DOZURA É VIVIR

De: Miguel Dubois Thenaisie Fecha: 21/05/2017 12:32:43 Para: Miguel Dubois Thenaisie Asunto: Poesía 3

Pontevedra aob18?!de mayo de 2017

VIDA. E TEMPO

Por tanto afirmo

E reitero a razón

Se ser coma son,

E de estar no Mundo

Coma un número 

humano

Indiferente,

Para ser o que son

O tempo avanta

Moi de presa,

O cuántico 

Numérico

Construe

Grandes números

De amor e vida

E a vida afaise

Mais pequena,

Polo número elevado.

Estou polo de ágora,

Pero chegara 

Un número pequeno

Que me fara

Pasar deste espazo

Ao espacio cero.

 

Fun tan feliz,

Nas orelas das praias

De branca area e fina

Coma a fariña

Dunha barra de pan

Alongada e deliciosa

O vento soave,

acariñaba meus

Cabelos loiros.

Sentía me, 

plenamente, libre

Un mar azul de

Ondas con crestas

Brancas, facian

Do mar un 

espectáculo 

De sobe e baixa.

O barcos pequenos

Choutaban 

acompañados cun

Barullo de ondas

Perdidas. O mar 

Que me chama

A un baño perfecto,

No que os meus

Brazos longos 

E as miñas pernas

Lentas, son a forza

Motriz na auga 

Mariña. A vida

Me vai pasando 

Antre o ceu aberto

O mar saltilbanque

E a área  branca

De branca área 

O sol potente 

Resplandecente

E brillante

Cobre os espazos

Tristes do vento 

Moves as febles

Plantas verdes

E Vou deixando

Atrás os queridos

Recordos de aquel

Pasado que vai

Voltando de vagar 

A xeito de

Boomrrang 

Por enriba das arbres

Crecidas e longas

O ceo azul

E coma unha 

Paisaxe moi alta

Mais a vida

Ten un poderío

Inmenso , estar

Na vida para a vida

Vivir fodamente,

Agasallame 

Cun bico inmenso

Ou un sorriso 

amplo

A vida e un 

Poder inmenso

Bendita Mae 

Que pares a un

Neno ou nena

A vida e comenzó

Ou nova historia

De cara ao que

Será un tempo

Ainda non habitado

O cambio físico

E mental vai

De presa más

As criaturas

Unha nenez lenta

Unha xunventude

Desinteresada 

Facer se home ou

Muller según a sorte

Chamo o chegar

A madurez a según 

O anteriormente

Vivido

Chegar ao que eres

Namentras perdemos

O sentido común

E vivir e mais

Complexo e delicado

E as historias vitais

Voltanse a repetir 

De xeito diferente 

Por mor do paso

Do tempo vivido

Miguel Dubois

Https://mundodefisterra.blogspot.com.es

--

                                     BETTER  WITH

 

                  HAPPINESS

Imprescindibles - La cláusula Balcells

AMOR E DOZURA É VIVIR

homenaje a Carmen Laforet.mp4

AMOR E DOZURA É VIVIR

Mujeres escritoras: cartas inéditas entre Carmen Laforet y Elena Fortún

undefined

undefined

AMOR E DOZURA É VIVIR

Transitional//EN" "http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-transitional.dtd">

Quiero esto en mi Blog!

AMOR E DOZURA É VIVIR

AMOR E DOZURA É VIVIR