AMOR E DOZURA É VIVIR Pontevedra 23 de Febreiro de 2020 VIOLENZA Pendurada no Céu nouturno, Noite de negro Noite fonda, Outeiro dun Céu de sombras Inacabadas. Longas sombras E o corazon Roto coa dor Intensa Do amor ferido A incomprensión E a violenza Machista, restando Vidas de mulleres Asesinadas e Xerando orfos Eórfãs e corpos Fimininos Arruinados da vida, Cunha brutal. Violenza de home, Asesino brutal, Asasinaron, Aos ledos sorrisos E crearon Un sistema de Crises continuas, Un medo atroz, A lingoaxe quen Mata en pouco tempo, rápido Fillas dunha Sombra permanente Negra,moi Negra, De luces escasas A luz e a lúa E as estrelas Brillantes Paradisos Lixeiros, Que treman Nova fermosa lua Cos cornos Erguidos na esquinas Outas e precoces, Puntiagudas, Cúmulos de Marfil afiado, Entrada dunha Ferida dun corno De touro, dor Intensa, corna da Ferinte e matador Desvanecido, Collido antre Compañeiros Da lidia brutal Achegado a morte Mas a chegada e Pronta ferida ou fin Que desespera Aos presentes E aos ausentes. Ausentes que Eiqui non miran. Lua canto Che quero, Lua Pequena que apertas A miñas mans Grandes e pequeñas De torpeza. Unha Lúa que corre Coa forza do vento, Lúa de longos cabelos que o vento Fai bailar a distro É sinistro . Lúa Canto chequero Meu amor Enteiro de dia E de noite. Os teus Ollos miran fondo No fondo datua Mirada, cando Mira ao chan Cando mira ao céu Onde a lua perde-se Vestida de amarelo Mares poluídos Como educar Cunha ecoloxia Axeitada Desertos da limpeza Guerras activas Mortes prometidas Promesas Desfeitas Simbolismos Mentiras Constares Insultados Greta,insultada, Armas vendidas Maras organizada s Cocaína distribuída A toda presa Corno de lua Dous cornos A lua loce Do satélite da Terra Azul, intensamente Azul ceo vivo E azul Mariño Mariñeiro mariñeiro Vete ao mar Tranquila a pescar Peixes pequenos E grandes, froitos Agachados dentro Das augas mariñas Líquido salgado. Mar en movemento Ondas erguidas Vestidas de branco Mar de ondas Co o temporal Activo, forza do Vento forte Inseguranza Émedo a fúria Ao tempo Desordeado Desequilibrio Atmosférico Rotura de Paz E equilibrio Esto ten aspecto De furioso Furacan Rompen as Amarras tensas Dos barcos Fondeados Un mariñeiro Berra desesperado Cabos desfeitos Barco sin goberno O vento empurra Polo barco non Tripulado Cor da prata Brillante que da mar Mar sae, saltando E deixando atrás A augas marina Erguense Y descenden despistadas Rizos mariños Cabelos de água Cabelos longos Mar de ventos Quedos ou vento Furiosos que Chaman a un Medo indefinido A definición Do medo faise Realidade co Vento destructivo Que non deixa Ficar tella no Tellado. Arrincanos destes Dolorosos Eba chegamos A luz brillante Dun Sol fermoso. Miguel.Dubois. Https://lecturadecisiva.wordpress.com