AMOR E DOZURA E VIVIR
Pontevedra, ó 7 xuno 2009.



O MUNDO DO REVÉS

Permítime escoitar

quedamente,

A auga crara,

trasparente,

E limpa dos regatos

continúas

Fontes sonoras de placer.

Palpo nas miñas torpes

mans,

Unha efervescente fonte

De enerxía continua.

Afástome do mundo

insensible

E doto meu ser,

Dunha fonte inagotable,

De esperanza

permanente.

Son eu, o que eu son,

Sen lerías constantes

Nen falsos devaneos.

Aparto silenzos absurdos

Que debería falar

dabondo.

Pido habitar co cumio da

paz

Onde non existen,

As guerras que nunca

Deberon existir.

Tremenda torpeza humá,

Queixume forte

Do ferido corpo,

Último laio mortal,

Na fronte da mortal

Bomba cargada

De morte continua.

Habito en min,

Para quererche forte

E inmenso, para amarnos,

Na imensidade dun eido

Verde cargado de amor

Maduro, cargado de

tenrrura, habitada

De silenzos continuos

Por mor de acariñar

A túa longas túas costas,

Deserto da pel espida,

Acariño lento e soave,

E ti sentes lenemente,

O meu deber de

acariñarte.

Penso que estamos eiquí,

Froito do esforzo tido,

A vida xoga connosco,

De cando en vez,

Afástanos da lingoaxe

Inorrecta e indebida,

Os valores afanse

Contravalores absurdos,

Creando conductas

insensibles,

Ás que nos lles dóe

O sufrimento alléo.

Están cheos de ambición,

Non lles impota,

Usar a mentira constante

No nome de Deus,

Ou no nome do semellante

Achegado ou afastado.

Máis medra e medran,

No cumio inxusto

Do mundo da sen razón,

En nome da total

corrupción.

Non importa, parés,

Que asasinen

As mulleres de Ciudad

Juarez. O ciclo continuo

Segue e parés

Que un presidende

Da América do Sul,

Quere rematar

Có verde pulmón da

Terra,.

Seguen vendendo

As armas mortíferas,

Para que en África,

Se maten por mor

Do odio irracinal.

Perversión

Da arma mortífera,

Venden armas mortales

Para que vós enchades

De irracionalide

As desastrosos linguaxes

Das armas acesas.

Arrinca de ti todo aquelo

Que non construa,

Arrinca de ti

O medo irracinal,

Arrinca de tí

O feito da traizón,

Coma o feito trizoeiro.

Vitaliza a fonte de amar,

E non te derrubes

Ante o mundo falso.

Sé o espazo ocupado,

Habítate íntegro,

Vive para vivir,

Para sentir

O sentimento equivocado,

De non rexitar ao

próximo,

Que deberías de querer.

Abrangue e non rexeites.

O que se rexeita,

Non se quere asemesmo.



Miguel Dubois
Letter Style by SonyaNancy

2007