Quérese, tanto e sempre,
No afastamento das Illas Perdidas,
Quéroche, perto e tanto,
Na distancia dun bico, perfectamente, bicado.
Darche agarimosamente, un cacho de bica quente,
Agacherme ao teu carón, moi agachadiño
Ao carón do teu corpo perfecto,
A carón do teu espíritu soave,
A delicia de estar, sempre, contigo,
E cando marchas cedo de mañanciña,
Sentirte no interior de min,
Achegada ao que son
Tal como ti me aceptas,
Non ben que procuro facer
Ou no mal que, equivocadamente, fago.
Son coma un camo de esperanza fertil
Ti eres o futuro da fertilidade íntegra,
Eres toda, enteira tí
Pola noite longa
E na perfección do día ben vivido.
Que delicia tan maravillosa
Resúltame as ondas do mar milenario
A túa querida beira bendita.
Bendita sexa a luz que nós alumea
Polos camiños longos desta vida incompleta,
E chegará o comenzo dunha noite longa,
Chea de ledicia na que
Ei hei de amar ata o fin
De tódolos noites, meu amor.
Miguel Dubois
No hay comentarios:
Publicar un comentario