Soave, lida flor aberto,
Suspiro cálido de tépedo calor apaixoante,
Cumoi da luz acesa,
Linda uaga azul mariña.
Onda branca bailadora comprida
De sonos brancos
No límte onde a onda escacha.
Raiolas saores, coitelos prateados
Que atravesades e os deitades
No mar acendendo as esperanza das augas superficiais.
Estreliñas prateadas, símmlosda ledicia lumisnosa,
Que deitatas estadas na superfie do mae azul da Ría Arousa.
Faros ergeiteo e brancos,
A modo de fermosos muiños ,
Traaballores de noites longas de pesca dabondo,
Ponto referente da seguridade marítima,
Luz ou bermella ou verde,
Ainal de navegantes en percura da oientación pertinente.
A vida é unha gran viaxe en barco que comeza
E remata, no límite de tódolos límetes existentes,
Imos mirando o branco ronsel da vida
Pola popa do barco marixeiro
Que coa potencia sublime
Do seu poderos motor diesel
É ´mecánica que to estacismo
Fai que a nave mariñeira
Se mova a gosto directo e concreto pola Ría da Rousa.
É coma a perfecta maquinaría humana
Metida dentro das costelas
Dun navío navegango ceibo
Pola fermosa Ría de Arousa.
Miguel Dubois.
No hay comentarios:
Publicar un comentario