BEIJINJ, A CAPITAL do MUNDO
Pontevedra, ó 24 de agosto de 2008.
Hoxe remata a bela realidade de Beijing,
Confluenza exacta de seres humanos diferentes.
De hoxe, en adiente, abren novas portas
Ao mundo enteiro.
Mundo da Olimpiada Universal,
Confluencia de razas e culturas,
Respecto íntegro a ser humano.
Beijing deixa abertas as súas portas,
E cada un dos seus visitantes,
Levará unha imaxen máxica,
Gravada na lembranza de seu corazón.
Beijinj non di adeus,
Aos habitantes da sumisa Terra,
Cultura das culturas,
Rachamento absoluto
Das ideas ailladas,
E o Gran Mundo afaise un cachiño
Máis pequeno e sinxelo.
China medra, inmensamenta,
E chineses e chinesas,
Van sendo máis iguais,
Ao restos do seres semellantes.
China forte e emerxente,
Futuro forte,
China máxica de ríos fermosos,
cancións fermosoas,
e deliciosa cultura.
China ábrese ao mundo
Coma un gran paxaro ceibo,
Na percura dun mundo mellor.
A dureza do Libro Bermello de
Mao - Tse - Tun,
ficou na memoria, vivo
E nas rúas europeas de París,
Cando alí polos anos de 1970
e algúns anos máis,
habitaban os vietnamitas,
pertiño da casa de Jean Paul Sartre.
Ali, entón, ficou, na enorme Praza da Victoria,
De Tiananmen ,
A Victoria Perdida,
A Derrota Gañada,
e as arbres escachadas.
Campos inmensos de arroz blanco sumiso,
Dureza do campo, duramente, traballado, sen sosego
Trasego de chineses entregados
Ao urbanismo das grandes cidades
Da máxica China Mandariña,
Xurdiron, sen dúbida,
Fermosos xardíns
de lemoeiros habitados de fermosura fresca
e laranxeiros habitados de fermosa cor perfecta
eran os donos da Plaza Bermella,
E a Estrela Bermella,
Afacíase diferente,
e China abre, agora, as súas enormes portas
Ao Mundo Enteiro.
Murallas Chinas fermosas,
Defesonras antigas dun pobo enteiro,
China emerxe forte e potente,
Rematan os Xogos Olímpicos,
Mais segue o culto á tódola beleza Chinesa,
Que non se mide,
Que non se pesa,
E se vive,
Nós días de tódolos días vividos,
Miguel Dubois.
No hay comentarios:
Publicar un comentario