Mostrando entradas con la etiqueta VINTE DEZ--POESÍA POR MIGUEL DUBOIS. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta VINTE DEZ--POESÍA POR MIGUEL DUBOIS. Mostrar todas las entradas

sábado, 2 de enero de 2010

VINTE DEZ

AMOR E DOZURA É VIVIR

Pontevedra, ao 1 de xaneiro de 2010.
 
 
 
 VINTE  DEZ
 
Onte dixémoslle adeus,
 
Por tódolos tempos
 
E de súpeto empredemos
 
Coma un cabalo que choutóu
 
O outo obstáculo para
 
Ir ao outo lando do tempo
 
O tempo máis outo en número
 
Formado por un vinte e un dez.
 
Bridamos por tódolos deuses
 
Brindamos por tódolos demos,
 
O tempo é unha máquina
perfecta,
 
E imparable. E xa estamos
 
Neste número da hestoria,
 
Que nos traerás: ledicia inmensa,
 
Alomenos ledicia, quizáves.
 
Que nos traerás: pranto amargo,
 
Cara suorasa, bágoas tristes,
 
Golpes inútiles?
 
Que nos traerás, digo eu:
 
Vinte dez, vinte bicos amorosos,
 
Des disgustos mortais?
 
Que me vas dar vinte dez,
 
Dúas veces dez  máis unha vez
 
dez?
 
Dame o mundo no que habito,
 
Dame o alento respirable,
 
Dame o canto do paxaro ceibo.
 
Soltade aos paxaros das
 
gaiolas,
 
Que  piden liberdade para o
 
ar limpo.
 
Dame o que mereco
 
E quítame o que non me
 
correspode,
 
Non vivo do conto inútil
 
Non vivo da  miserento
 
 esnovismo,
 
Vivo contigo, codo a codo,
 
Man con man,
 
E imos sulcando o camiño
 
aberto,
 
Vai anos dabondo,
 
Pole ben creído
 
Ou polo engano inxénuo,
 
Por unha palabra torpe,
 
Por un berro inútil.
 
Que é o que nos darás,
 
Vinte dez,
 
Que sorpresas inesperadas,
 
Estarán agardándonos?,
 
Se fóras máis  boíño
 
Que o pasado ano,
 
Canto che vou a querer,
 
Vinte dez!
 
Dame o curso dos ríos limpos,
 
Dame as amizades novas,
 
De Sau Paulo, Brasil,
 
A xuventude querida,
 
O futuro preciso.
 
Dame a vida para vivila
 
Dame o barco lento,
 
Para navegar despazo,
 
Na miña vida serena.
 
Habito  andando e movil
 
Camiños do campo galego
 
As raiolas soares,
 
As pingas  frías
 
No inverno branco e nevado,
 
Danme máis folgos,
 
Para sentir a parte agradecida
 
Da miña vida.
 
Dame o qu mereco.
 
Non mereco o que non
 
Me pertenzo.
 
 
 
Miguel  Dubois.