Mostrando entradas con la etiqueta E CHEGARÁ A PRIMAVERA...POESÍA POR MIGUEL DUBOIS. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta E CHEGARÁ A PRIMAVERA...POESÍA POR MIGUEL DUBOIS. Mostrar todas las entradas

martes, 10 de marzo de 2009

E CHEGARÁ A PRIMAVERA

AMOR E DOZURA É VIVIR

Pontevedra, ao 1o de marzo de 2009.
E CHEGARÁ A PRIMAVERA
Asulágama con palabras de amar,
Miráme coa intensa dozura dos teus ollos lindos.
Fálame esta linguaxe fonda e amarosa,
Amamos fondamente á vida enteira,
Afrontamos valentemente os problemas vitáis.
Meu amor, mon me invade o medo perverso.
Camiño tranquilo polos camiños da vida,
E sempre miro para diante.
No me intersan os instintos perversos,
Aqueles que magóan a linguaxe do corazón interno,
Sempre, debo, usar o verbo incluir,
Aquel que abrangue a plenitute
Da inclusión sen razón de cor, sexo ou raza.
Amo fondamente a diversidade cultural,
Non existen en min fronteiras divisorias
Que rexeiten o maravilloso arte de amar,
Na plenitude do que somos,
Seres humanos diversos,
Amantes da vida enteira,
Rexeitadores dos que rexeitan
O Mundo Libre,
Rexeito aquel que condéa,
perversamente,
Porque no seu fondo interior
Non se quere asemesmo.
Os xardíns están ateigados de fermosas flores.
A lus penetrante da primavera polímetra,
Me dí que o mundo enteiro
É un gran estourido
De fonda luminosidade.
As portas da luz forte,
Ateigan un ambente ledo e diverso,
Porque vou avazando na miña vida,
As veces, có paso cansado
E cargado dunha fonda tristura,
Máis me ergo con toda a miña enerxía,
Có poder da superación,
Que me é entregado gratuitamente,
Porque son un ser libre,
Son coma un paxaro ceibo,
Que nun día tremendo,
Quixeron irreverentemente ferir,
Máis curadas as feridas doorosas,
Camiño ao Mundo Ceibo,
Sen ataduras absurdas,
Que me impidan
O meu desenrolo persoal.
A traveso da práctica
Da libertade continúa,
Non hai máis preso,
Que o que se prende asi mesmo,
Porque ten un medo tremendo,
A que se lle sexa concedida
A lilberdade total.
Mágoa!
Miguel Dubois.