Mostrando entradas con la etiqueta VERDADE QUE CHAMA A VERDADE. POESÍA por MIGUEL DUBOIS. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta VERDADE QUE CHAMA A VERDADE. POESÍA por MIGUEL DUBOIS. Mostrar todas las entradas

lunes, 1 de septiembre de 2008

U-la a verdade constante?

Ardán ao 1 de setembro de 2008.





A forma discontinua e inacabada


da palabra inaudita,


o síndrome da mentira absoluta,

a deformidade do sentito vital.


U-la forza da verdade íntegra e comprobada?


U-los ventos perdidos da esperanza perdida?


U-la ilusión pertinente do vento de o Norte,


Simboloxía da ceibitude completa e absoluta.


Onde ficaron os síntomas decadentes


da derradeira maré negra?


Ventos perdidos,


no medio dos espazos abertos,


pérdida da palabra sabida constantemente.



Miguel Dubois.