Mostrando entradas con la etiqueta POESÍA POR MIGUEL DUBOIS--LUME DE VERÁN--. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta POESÍA POR MIGUEL DUBOIS--LUME DE VERÁN--. Mostrar todas las entradas

jueves, 11 de diciembre de 2008

LUME DE VERÁN

AMOR E DOZURA É VIVIR

Ardán, Marín, ao 11 de decembro de 2008

DE que maneira absurada,

Quemei o tempo pasado,

Con absurdos contidos.

Cak foi a dimensión tremenda,

Dun mundo absurdo,

Soterrando a vida

No tempo da desesperanza gañado.

Como recuperar todo o perdido

Como aquecer o lume,

Que parece coma se non

Quixera dar a calor correspontente.

Mais da toda a calor  fonda

A que da  a froito aberto,

Aos beizos abertos

Queimando a continua fame habita

Constante de tempos pasdos,

De cacharelas acesas

De fondas lembranzas,

Recollo a calor aberta,

E disfuta a beleza  absoluta

Da chama acesa.

Silenzo candente,

Calor nouturno.

Beleza da noite estrelada,

Láua acesa enteira,

Aberta e completa,

No medio do ceo espléndido.

Quer bonito é vivir,

Cantando noites de leidecia aberta

A beira dunha lumeirada de verán fermoso.


Miguel   Dubois