Mostrando entradas con la etiqueta POESÍA por MIGUEL DUBOIS--XUSTIZA. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta POESÍA por MIGUEL DUBOIS--XUSTIZA. Mostrar todas las entradas

jueves, 24 de julio de 2008

MUNDO de FISTERRA . THE ALIVE WORLD OF LITERATURE: POESÍA

MUNDO de FISTERRA . THE ALIVE WORLD OF LITERATURE: POESÍA



UNIVERSITY OF EAST ANGLIA.NORWICH. COUNTRY NORFOLK. UK.



JULY 10th 2008.



De que lugar oculto,

Xurden as túas maravillosas palabras amarosas,

Ámoche enteira,

Enteira por tódolo Mundo enteiro,

Ámoche por enrriba de tódolos tempos habidos,

Ámoche fondamente no fondo da noite,

Ámoche tanto no cumio lumínico.

Ámoche no anónimo mundo de Wall Street,

De que xeito absurdo,

Xúngome a túa dor emocional,

Esquenzo a miña suma memez,

E facendo uso do amor solidario.

Abstuto Mundo redondo,

Que fai astutos negocios redondos,

Coma as verdes olivas,

Nas árbres das fontes dos acites andaluces.


Rúas ateigadas de xentes diversas,

Mercadorías en fermosos escaparates,

Persóas, coma andantes escaparares,

Mercancias fermosas a outra banda do cristal bilante,

Home extendendo a súa man esquecida,

Mirade ao preso da pobreza,

Nunha rúa importante deste Mundo global.

Mirádeo como pide, testa baixa, vergonza e moito medo

ecoa man miserente.

Pido a palabra libre,

A palabra que non condena,

Nun conxuro de meigas absurdas

Naqueles parlamentos esquencidos,

Namentras as vasoiras de palla auténtica e pobre,

Limpan os restos inmundos dos pobres miserentos.

Abrángame fonda pena mirar o mundo e a xente dividida,

Que pena é decir que teño

Máis non me peta dar.

Que pena a arma mortífera!

Que pena o terror á morte!

E no laio da tarde furibunda,

Prodúcese a decadencia da luz,

Das lembranzas da absurda morte,

Queixume de vento furacanado!

Nun serán de pobres desesperanzados,

Pobres, sempre, si, pobres, sempre,




Miguel Dubois