martes, 23 de septiembre de 2008

O LIBRO DA VIDA

A vida é una novela inacabada,

De fermosos capítulos de longas hestorias parciáis

Doces ou amargas, a según.

Móvomo polo libro vital único e inacabado.

Avanzo na perduro de números mas outos,

Vou pasando as follas do libro da vida.

Vou acadando as miñas devocións superemas,

Os meus momentos de tristura

E a inmensa ledicia que me produce

Abrazalos momento ledos.

Pasan capítulos enteiros das nosas vidas

Tranquilamente sen darnos de canto,

Reloxo do tempo dinámico,

A faciana cambia

A pel enrrúgase

E quizaves un sabor amargo

Enche os sentimentos vitáis.

E o libro vital

O única que me toca,

A hestorio dun comenzo distante

E o interrogante tremendo

Ao falar da derrdeira viaxe.

Miguel Dubois

POEMA PARA JOSÉ ÁNGEL

Por nós ,José Ángel.



Chámanme "O Graña"

E nacín na fermosa vila de Bueu Mariñeiro,

Á rente de deliciosos Piñeiros Verdes.

Praias lindas e areosas, brancas e douradas

Posuímos a beiriña do mar.

Barcos coloridos,

Barcos grandes e pequenos.

Toda unha flota forte,

Que ao mar bravo reta

Nas noites de invernía pura.

Non temos medo ao miserento "medo".

Erguemos a testa enteira dereita,

Por nós,

Cando de costado baten as ondas

Con forza co costado.

Son de Bueu Maravilloso,

Gozando da beleza enteira,

Das máis fermoosas postas de sol.

Altivo miro a Illa de Ons,

Que coma unha pantasma estrana

Atópase deitada

No medio do mar enteiro.

A Illa do Santo

É coma se fora un barco amarrado

Cargado de tódola fermosura.

Son amante fondo

Da miña paisaxe bela.

Amo fondamente a vida toda.

Antigas fábricas conserveiras

Naqueles anos estranos e duros

De peixe fresco

E latas de conserva prateadas.

Mírabase a necesidade polas rúas

Namentras o vento Norte de verán quente,

Batía con forza no peirao duro e pétreo.

E xa candos anos pasaron,

Candos xa se marcharon cansados

De loita coa vida,

E cantos viñeron a sustituir

Aos antigos loitadoes dos tempos duros,

Dos patacóns e das rotas botas

Dun mariñeiro de Bueu,

Perdido no tempo de tódolos tempos,

Pero, eu me lembro,

Sí seis da mañá anos sesenta,

Un tropoel de dornas negras

Con velas brancas

Marchaban pescar sen rumbo definido.


MIGUEL DUBOIS