lunes, 8 de septiembre de 2008

AMOR SUPREMO

Pontevedra, ao 8 de setembro de 2008



Habito no mundo enteiro

Para habitalo enteiro.

Habito en ti enteira,

Para posuir teu amor enteiro.

Habito e vivo, contra vento e maré.

Habito no mundo porque estou no mundo enteiro.

Para habitalo enteiro.

En cada segundo

En cada intre perdido

No habitáculo do tempo tremendo.

Estou eiquí para quererte tanto,

E perdelas horas enteiras nos teus beizos amorosas.

Habito no mundo enteiro

Para estar máis perto de tí,

Da quentura e da chama do amor aceso.

Que lento serán de amor me asulaga

A rente da calor reverenciada.

Ouh amor de amores

de tódolos amores concretos e abstractos

As noites mouras,

Convírtense en días de plena luz

Débome a túa fermosura permanente.

Débome a tí enteira no enteiro mundo, concreto e abstracto.




Miguel Dubois.
Pontevedra, ao 8 de setembro de 2008







Anuncio despacio o paso do tempo lento,



Habito, sempre, o espazo correspondente,



Medito, fondamente, o fondo do meu princio

CANTIGA PARA AMAR E ODIAR

Pontevedra, ao 8 de setembro de 2008



Anuncio despacio o paso do tempo lento,

Habito, sempre, o espazo correspondente,

Medito, fondamente, o fondo do meu principio de meu ser e do meu

estar.

Son e estou para ser e estar o que quero ser e estar.

Respeto o espazo alleo,

A palabra que despide amor constante.

Sempre rexeito, constanmete,

O odio ao que detesto.

As inxustizas habitan en mundos despiadados

E as liberdades máis elementáis son violadas,

A xeito de constante traición.

De que mala palabra vestirás hoxe

A túa lingua de serpe bárbara.

De que xeito crabarás coitelos mentiráns polas costas.

Mais eu estou tranquilo,

Namentras creo no amor aceso.


Miguel Dubois.