viernes, 8 de agosto de 2008

RAFAEL ALBERTI

Su mirada era única. Recuerdo en el cine de O Marino" de O Grove, que RAFAEL estaba sentado con SANTIAGO ÁLVAREZ dtrás mía. Me di cuenta y lo miré y me quedé asombrado. El, RAFAEL, dirigiío su mirada penetrate hacia mi. Rapidamente me di la vuelta en señal de verguenza y respecto.
  1. LORENZO VARELA..Sempre me impresionou a súa faciana antre misterio e sorpresa. Lorenzo Varela foi amigo, de MANUEL LUERIRO REY..foron cotánaeos, da mesma xeneración que RAFAEL DIESTE.

LORENZO VARELA, nace no ano de 1910 nun barco camiño de Cuba. Seus pais sairon de Monterroso rumbo ao novo mundo: No ano de 1920 deciden marchar a BOS AIRES, debido a crise económica que pasaba a illa caribella. Na capital arxentina estuda o seus estudos primarios. Chegado ao ano de 1930, decide voltar a Terra. En Galicia estuda o bachalerato e participa nos movementos estudiantís, dirixidos por CASTELAO e por SUÁREZ PICALLO. Pero LORENZO decide subir o seu listón político afiliándose ao Partido Trokskista e viculándose ao Partido Obreiro de Renovación Marxista..( P. O. U. M. ) No ano de 1935 remato o bachalerato e trasládase á Madrid, onde comeza a suxa traxectoria de tipo intelectual. Traballou cao revista PAN (Poetas, Andantes e Navegantes). No ano de 1936 se dedica á crítica literaria para o diario O Sol. Tamén neste ano participa na Alianza de Intelectuales Antifascistas para a Defensa da Cultura, xunto con RAFAEL DIESTE, JOSÉ BERGAMÍN e FEDERICO GARCÍA LORCA.

Comezada xa, por desgracia, a guerra civil, enrolase no frente. LORENZO chegou a ser Comandante dunha Brigada, concretamente da undécima división. Afiliase, agora ao Partido Comunista chega, dentro do partido a ser un destacado dirixente. Perante a guerra civil escrebe en revistas como O Mono Azul" e "Hora de España". En xulio do ano de 1937, participa no SEGUNDO CONGRESO INTERNACIONAL DE ESCRITORES ANTIFASCISTAS, na cidade de Valencia. Ali están o gran PABLO NERUDA, nICOLÁS GUILLÉN ERNEST EMINGWAY, CESAR VALLEJO, RAÚL GONZÁLEZ TUÑON, OCTAVIO PAZ, ANDRE MALRAUX e LOUIS ARAGON.

Rematada a guerra civil LORENZO VARELA, cruza Os Pirineos e, desgrazadamnte, é recluído nun campo de concentración até que consigue escapar rumbo a Mexico, acompañado de outros refuxiados nun barco de vapor francés. Chega a Veracruz onde os exiliados da guerra civil son recibidos por unha multitude. En México retoma súa actividade literaria. Pasa a dirixir revistas literarias , como "Romance " e "Taller" entonces dirixidas por OCTAVIO PAZ. EN México publica "Elegías Españolas". Chegado o ano de 1941 chega a Bos Aires, ed onde, todavía, está o seu pai. Aquí inicia a súa producción poética e chega o momento da producción das súas mellores obras, "Torres de Amor), 1941, "Catro Poemas para Catro Gravados" 1944, primeiro libro seu en lingua galega, "Lonxe", 1954, con ilustracións de Luis Seone. Escribe para periódicos como "Clarín", "El Mundo", y "La Nación" Na capital arxentina reinicia a súa actividade política, e pas a miltar no Partido Comunista da Arxentina. Entre os anos de 1947 ata ao ano 19542, pasa a vivir a Montivideo e nesta capital mantén unha relación amorosa coa escritora ESTELA CANTO, antiguo amor de JORGE LUIS BORGES.

Chegado o ano de 1976 volta a Terra, em orre en Madrid o 25 de novembro de 1978. No ano de 1981 os seus restos son trasladados a Monterroso. No ano de 2005 se lle adica o DÍA DAS LETRAS GALEGAS. Lorenzo Varela foi amigo de MANUEL LUEIRO REY e estivo algunha tempada vivindo no Grove a invitación de Manolo.
Posted by Picasa

ACEPTACIÓN

Pontevedra, ao 9 de agosto de 2008.


A LITERATURA, para moitos de nós é un mundo maravilloso e máxico, que atraveso del contamos como nos va a vida, de que xeito vivimos o momento presente, sen penseres demasiado no que virá. O mundo pasado, a ledicia e o sufriminto son os que se encarregaron de construir as nosas personalidades. O bon e o sufrimento, foron facendo de nós seres preparados para a vida. ESTAR PREPARADO PARA A VIDA, significa, penso eu, en primeiro lugar, aceptarme tal e como ti eres. Haberá cousas, comportamentos de ti mesmo que "non che gustan" e dices: por que fixen eso? Pero, na vida, penso eu, todo ten solución, e se lle queremos dar solucción aos nosos problemas, penso que somos os primeiros benefactores. Unha rectificación feita a tempo significa o deixar vivir aos demáis porque estou a vivir a gosto conmigo mesmo, ao acepatar a miña realidade perosal. AS FUXIDAS DE SI MESMO, son trampas emocionáis que somentes conducen ao desquilibrio.

Miguel Dubois.