LEMBBRANZA PRIMEIRA
Nunca mirei o sol,
No verán.
Somentes imaxes
De tí,
Meu amor.
NOITE DA ESPERANZA
Noite da esperanza
Namentres que lúa brile
E durmes a miña beiriña.
Noite da esperanza
Queimado o sol ficou,
E somentes as estrelas fican,
Estás a miña beiriña,
E somentes apreto unha almofada sen peitos.
Noite da esperanza
Durmo entre os sonos da liberdade,
E unha desesprada agonía ilimitada
Habita no meu interior.
Noite da esperanza
Os eidos cheos de balumada
E estáticos os corazóns
E a imaxe túa
Ateiga unha boca chea de bicos.
Noite da esperanza,
Os barcos e os bois
Marcharon dos peiraos e dos alpendres.
Noite da esperanza
Xurdíu entre o amor que non esquezo,
Antre unha loita
Con unha almofata sen peitos.
MIGUEL DUBOIS
No hay comentarios:
Publicar un comentario