Rendir heime rendir ante a túa palabra íntima,
A palabra que non fire e ama,
Falando verdades completas,
A xeito de discurso agarimoso.
De que me vale o teu berro insolente,
De que vale a túa perda de tempo útil.
Fálame co sosego debido,
Có respeto convinte,
Non invirtas a verdade concreta,
Con falsos decoros inútiles,
Fálame ben, con seguridade fonda
E aplomo consiste,
Non sexas un mintirán de segunda.
Utiliza o verbo amar dabondo.
O tempo val a pena amigo
Xúnguete aos tempo da verdade,
Non habites en paradisos inexistentes,
Mostra a túa faciana limpa,
Tal coma é,
Mírame fítame a túa mirada en mi
Acude ao fondo dos meus ollos
E non habites na penubra escura.
Habita a vida enteira para habitala,
Vive, me amigo,
meu querido amigo.
MIGUEL DUBOIS.
No hay comentarios:
Publicar un comentario